Przejdź do

Pozew o zapłatę w firmie

Paweł Oziębłowski 11 mar 2022

Podstawowe informacje na temat pozwu o zapłatę w firmie

Prowadzenie działalności gospodarczej nieuchronnie wiąże się z koniecznością zawierania całego szeregu różnych umów z kontrahentami. Uzyskiwane z tych tytułów należności stanowi fundament zarówno ciągłości funkcjonowania naszego przedsiębiorstwa, a także jego rozwój. Problem pojawia się jednak w sytuacji, w której mamy do czynienia z nierzetelnym dłużnikiem, który to nie wywiązuje się ze swoich obowiązków umownych. Najbardziej dotkliwa jest dla nas zwłaszcza sytuacja braku realizowania świadczeń pieniężnych, która to niejednokrotnie może zamrozić normalne funkcjonowanie naszego przedsiębiorstwa, a przedsiębiorców naraża na straty.  W tym artykule skupimy się przede wszystkim na możliwości dochodzenia roszczeń pieniężnych z tytułu braku zapłaty przez przedsiębiorcę w postępowaniu upominawczym.

Postępowanie upominawcze stanowi najpopularniejszy w polskim systemie prawnym sposób dochodzenia należności od dłużników. W trakcie postępowania upominawczego możliwe jest dochodzenie właśnie roszczenia pieniężnego. Dla wierzycieli jest on korzystny zwłaszcza z powodu szybkości postępowania, a w związku z tym szybkim odzyskaniem naszych pieniędzy. Do największych zalet postępowania upominawczego można zaliczyć przede wszystkim brak rozprawy. Sąd będzie więc rozstrzygał o Twoim roszczeniu na posiedzeniu niejawnym – bez konieczności stawiennictwa czy to Ciebie jako powoda, czy to Twojego kontrahenta – jako pozwanego. Co równie ważne, na mocy art. 499 k.p.c. sąd w sytuacji gdy z wniesionego pozwu wynikać będzie, że:

  1. a) roszczenie nie jest oczywiście bezzasadne,
  2. b) twierdzenia co do faktów nie budzą wątpliwości,
  3. c) zaspokojenie roszczenia nie zależy od świadczenia wzajemnego;

wyda nakaz zapłaty, który to będzie mógł stanowić w przyszłości tytuł wykonawczy, na podstawie którego komornik będzie mógł wszcząć i prowadzić postępowanie w celu dochodzenia Twoich należności.

Dla uprawdopodobnienia zarówno istnienia naszej należności, jak też dla wykazania, że nie istnieją wskazane wyżej przeciwwskazania z art. 499 k.p.c., należy dołączyć przede wszystkim te dowody, które nie muszą być przeprowadzone na rozprawie (jak np. dowody z zeznań świadków, opinii biegłego czy przesłuchania stron). Do pozwu należy dołączyć więc przede wszystkim:

– umowę – wykazującą podstawę naszego stosunku prawnego,

– fakturę – potwierdzająca wykonanie przez nas konkretnej usługi lub dostarczenia towarów, wskazującą także na wysokość dochodzonej przez nas należności;

– inne dokumenty – wykazujące inne okoliczności istotne w sprawie.

 

Jak wszcząć postępowanie upominawcze?

W tym przypadku koniecznym będzie wniesienie pozwu do właściwego sądu. W tym przypadku stosujemy ogólne reguły kodeksowe, dotyczące ustalania właściwości, a więc art. 17 k.p.c. W sytuacji gdy wartość przedmiotu sporu nie przekracza 75 000 zł sądem właściwym do rozpoznania sprawy będzie sąd rejonowy, w przeciwnym wypadku sąd okręgowy. Co do zasady sądem właściwym będzie sąd miejsca zamieszkania lub siedziba przedsiębiorcy przeciwko któremu wnosisz pozew (chyba że Wasza umowa lub ustawa przewiduje inny sąd miejscowo właściwy). Pamiętaj, że wniesienie pozwu podlega odpowiedniej opłacie, zależnej od wartości przedmiotu sporu.

Wnoszony przez Ciebie pozew musi spełnić wszystkie wymagania formalne przewidziane w Kodeksie postępowania cywilnego. Przede wszystkim będzie to więc konieczność zamieszczenia w pozwie elementów wskazanych w art. 126 k.p.c. tj.:

1)            oznaczenie sądu, do którego jest skierowane;

2)            imiona i nazwiska lub nazwy stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników;

3)            oznaczenie rodzaju pisma;

4)            osnowę wniosku lub oświadczenia;

5)            w przypadku gdy jest to konieczne do rozstrzygnięcia co do wniosku lub oświadczenia – wskazanie faktów, na których strona opiera swój wniosek lub oświadczenie, oraz wskazanie dowodu na wykazanie każdego z tych faktów;

6)            podpis strony albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika;

7)            wymienienie załączników.

Dodatkowo, zgodnie z § 2 wskazanego przepisu:

Gdy pismo procesowe jest pierwszym pismem w sprawie, powinno ponadto zawierać oznaczenie przedmiotu sporu oraz:

1)            oznaczenie miejsca zamieszkania lub siedziby i adresy stron albo, w przypadku gdy strona jest przedsiębiorcą wpisanym do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej – adres do korespondencji wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej,

2)            oznaczenie miejsca zamieszkania lub siedziby i adresy przedstawicieli ustawowych i pełnomocników stron,

3)            numer Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL) lub numer identyfikacji podatkowej (NIP) powoda będącego osobą fizyczną, jeżeli jest on obowiązany do jego posiadania lub posiada go nie mając takiego obowiązku lub

4)            numer w Krajowym Rejestrze Sądowym, a w przypadku jego braku – numer w innym właściwym rejestrze, ewidencji lub NIP powoda niebędącego osobą fizyczną, który nie ma obowiązku wpisu we właściwym rejestrze lub ewidencji, jeżeli jest on obowiązany do jego posiadania.

W przypadku dalszych pism, tych informacji nie umieszcza się już w pozwie, jedynie wskazuje się nadaną sygnaturę akt sprawy.

Do pisma bezwzględnie należy dołączyć wszystkie załączniki (w tym dowód opłaty), a także odpis pozwu wraz z załącznikami dla drugiej stromy postępowania.

Dodatkowo, na mocy art. 187 k.p.c. pozew musi zawierać także:

1)            dokładnie określone żądanie, a w sprawach o prawa majątkowe także oznaczenie wartości przedmiotu sporu, chyba że przedmiotem sprawy jest oznaczona kwota pieniężna;

2)            oznaczenie daty wymagalności roszczenia w sprawach o zasądzenie roszczenia;

3)            wskazanie faktów, na których powód opiera swoje żądanie, a w miarę potrzeby uzasadniających również właściwość sądu;

4)            informację, czy strony podjęły próbę mediacji lub innego pozasądowego sposobu rozwiązania sporu, a w przypadku gdy takich prób nie podjęto, wyjaśnienie przyczyn ich niepodjęcia.

 

Jeżeli wniesiony pozew będzie odpowiadał wymogom formalnym, a także gdy spełnione zostaną materialne przesłanki sąd wyda nakaz zapłaty. Pozwany (twój kontrahent) będzie mógł wnieść sprzeciw od nakazu zapłaty. Wówczas nakaz zapłaty traci moc w części zaskarżonej sprzeciwem. Przewodniczący wyznaczy wtedy termin rozprawy i zarządzi doręczenie powodowi (Tobie) sprzeciwu wraz z wezwaniem na rozprawę. Ta zaś zakończy się wydaniem wyroku, który to może w całości lub w części utrzymać w mocy nakaz zapłaty lub   też uchylić go i orzec o żądaniu pozwu.

Jeżeli jednak pozwany nie wniesie we wskazanym terminie skutecznego sprzeciwu, nakaz się uprawomocni, a Ty będziesz mógł wystąpić o nadanie mu klauzuli wykonalności.  W ostateczności będzie to tytuł wykonawczy umożliwiający przeprowadzanie postępowania egzekucyjnego, które to zmierzać będzie do faktycznego odzyskania Twoich należności pieniężnych.

Powyższe wyraźnie wskazuje, że w przypadku konieczności dochodzenia należności od kontrahenta wygodnym i dobrym dla wierzyciela jest zainicjowanie postępowania w trybie upominawczym. W tym przypadku najważniejszym elementem jest formalna poprawność wnoszonego pozwu, która nie tylko nie zaskutkuje  ostatecznym nieuwzględnieniem pozwu, ale też przyczyni się do jeszcze szybszego odzyskania Twoich pieniędzy.

Pracownicy Kancelarii, posiadający duże doświadczenie w zakresie windykacji, oferują swoje fachowe wsparcie w skutecznym i szybkim dochodzeniu należności, zarówno w zakresie przygotowania pozwu oraz innych pism procesowych, jak również w zakresie reprezentowania Ciebie przed sądem.

Zachęcamy także do samodzielnego wygenerowania prawidłowego pozwu o zapłatę w postępowaniu upominawczym za pomocą naszego Generatora Pism Dokumentów.